كاش با قلم‌موهام آوازي مي‌ساختم و تير و كمان كودك همسايه را به تكنوازي وا مي‌داشتم. كاش مثل پر مرغي سبك بودم و در باد كه نه، در اندك نسيمي به طيران در مي‌آمدم. كاش قاصدك، اسير لحظه‌ها نبود و كاش تو هم اينجا بوددي تا زمزمه مي‌كردم آنچه را كه او در اين لحظه‌ها به گوشم زمزمه كرد. راستي، مي‌خواهم اگر خدا بخواهد، پرتره عشق مولانا را نقاشي كنم و از طرف او به شمس‌الدين هديه دهم، تا يار چه خواهد.