مجموعه داستانِ ايستگاهِ بعدي ده داستان دارد با درون‌مايه‌هايي به هم پيوسته. داستان‌نويس جوانِ اين کتاب براي هيچ‌کدام از داستان‌هاي خود نام انتخاب نکرده و فقط با شماره مشخصشان کرده است. در داستان‌ها مؤلفه‌هاي جذابي چون ترس، گم شدن، شک و رازآلودگي تکرار مي‌شوند، به نحوي که هر داستان در عينِ استقلالِ ساختاري و معنايي‌اش اتمسفر و درون‌مايه‌ي خود را در داستان‌هاي بعدي يا قبلي نيز بازمي‌يابد. در اکثرِ داستان‌ها حضورِ يک غريبه ذهن و آسايشِ درون متني شخصيت‌ها را به هم مي‌ريزد. اين غريبه گاه در هيئت مردي است حاضر در فيلم‌ها و عکس‌هاي شخصيت‌ها يا گاه مانندِ سايه‌اي آن‌ها را تعقيب مي‌کند و ماجراهايي را براي‌شان رقم مي‌زند که براي مخاطب تکان‌دهنده به نظر مي‌رسد. قهرمان‌هاي نيما قهرماني بهشدت ترس خورده‌اند و در اضطراب به سر مي‌برند. تلاش دارند با استفاده از رئاليسمِ شهر و زندگي خود بر اين امرِ مرموز چيره شوند اما معمولاً ماجرا جور ديگري براي‌شان رقم مي‌خورد. داستان‌ها مشيِ روايي و قصه‌گويي دارند و در هر کدامِ اين ده داستان مي‌توان حلقه‌هايي يافت که در پايان با اتصال به هم مي‌توانند زنجيري بسازند، زنجيري که دور وجود آدم‌هاي داستان پيچيده و مدام تنگ‌تر مي‌شود.
