با آرامش شروع شده است.مثل زندگي كه اول روي خوش‌اش را نشان مي‌دهد و تشويقت مي‌كند تا پيش بروي و بعد روي ديگرش را خواهي ديد كه حريف مي‌طلبد.انگيزه و اراده و عشق هم داشته باشي بعضي دردها را تاب نمي‌آوري .زودتر از آن كه فكر كني پير مي‌شوي در 20 يا 30 سالگي حتي. پاهايم مي‌لرزد نمي‌ايستم حرفي نمي‌زنم ترسيده‌ام و حقير شده‌ام.حقارت را پذيرفته‌ام تا زنده بمام شجاعتم را ميدهم زندگي‌ام را مي‌خرم. راهوردي شمرده و با حوصله حرف مي‌زند.چيزهايي از همان‌ها كه برايش تعريف كرده‌ام. مظلوم و طبيعت‌دوست وجان بر كف براي وطن معرفي‌ام مي‌كندكم‌كم بدبخت نشانم مي‌دهد...به چه روزي افتاده‌ام.