آب كه كم مي‌شود، درخت‌ها مي‌ترسند. چاه‌ها عميق‌تر مي‌شود تا چكه‌اي آب برسد به ريشه‌هاي خشكيده‌شان. گاه آب هم مي‌رسد؛ اما ديگر درخت زنده نمي‌شود. آب مي‌خواست، اما كسي فكري براي خاكش نكرده بود. آب عميق‌ترين چاه هم، صفا خانوم را زنده نمي‌كرد، وقتي خاك زير پايش اين‌چنين تفتيده بود. كسي بايد فكري به حال خاك مي‌كرد و نيلوفر، خاك‌ها را روفت و خاطرات را زنده كرد.