اين نمايشنامه در سال 89 نوشته شده و تا به حال اجرايي روي صحنه نداشته است. چرايي پرداخت نويسنده (كافكا) به چنين محتوا و اثري در دوره اجتماعي-تاريخي نياز مخاطب را به خوانش‌هاي جامعه‌شناختي در دوره پيدايش نمايشنامه‌ و رويدادهاي آن دوره برمي‌انگيزد. در اين نمايشنامه، بخش‌هايي از زمان كه رويدادها را شكل مي‌‌دهد، به شكلي جلوه مي‌كند كه گويي هرگز جايي در تجربه زيسته شخصيت ندارد؛ بخشي از تجربه در زماني كه به گذشته مربوط است، با رويدادهاي كنوني هماهنگ نيست و به نظر مي‌رسد اصلا نبوده‌اند. يكي از ويژگي‌هاي اين نمايشنامه، آشفتگي است. چون بسياري از صحنه‌ها ناتمام مانده و برخي هم بي‌آنكه آغازي داشته باشند، ناگهان و از ميانه پديد آمده و ادامه پيدا مي‌كنند.