دخترك در آب فرو مي‌رود، بدنش آهسته مي‌غلتد و موهاي بلندش در اطراف سرش پيچ و تاب مي‌خورد. تكاني به پاهايش مي‌دهد و حباب نفس‌هايش به سطح آب مي‌آيد. سرش را عقب مي‌برد، به سختي نفسي مي‌كشد و چهره خواهرش را مي‌بيند. دستش را بالا مي‌برد تا در هوا تكان بدهد، ولي آب دوباره او را در خود مي‌كشد. دست و پايش را به آب مي‌كوبد؛ رود مي‌غرد و صداي غرشش با شلپ شلپ‌ها در مي‌آميزد. بايد براي نجات جانش فرياد بزند ولي صدايي از گلويش در نمي‌آيد. دست و پا مي‌زند تا روي آب بماند. قطرات درخشان به اطراف مي‌پاشد. رنگ‌ها بر فراز سرش رنگ مي‌بازد. به درون آب كشيده مي‌شود. اعماق رود سرد و تاريك است. تصاوير خانه به ذهنش هجوم مي‌آورد.پاهايش سنگين مي‌شود و همچنان كه رود آخرين قوا را از بدنش بيرون مي‌كشد، حس مي‌كند انگار در اعماق آب شناور شده. ولي شناور نيست، بلكه غرق شده.