آيلف كوچولو را اثر «وحشي» ايبسن مي‌دانم زيرا در آن، به نشانه گذر از مارپيچ پديدارشناسي ذهن و تكامل آگاهي آدمي، سركش‌ترين و پنهاني‌ترين كشش‌هاي آدمي در فضايي وحشي رها مي‌شوند تا، سپس، اين كنش‌هاي خام در پالايشگاهي به نام «قانون تغيير» و فرايند قوام يابند. آيلف كوچولو و سه اثر پاياني ديگر او، بيانيه فراگيري مستند درباره شگردهاي نوين يا مدرنيست نمايش‌نامه‌نويسي، و بحث‌هاي نفس‌گير درباره پديدارشناسي ذهن آدمي در پيوند با جامعه، فرهنگ، زبان، صورت‌گري، مذهب و هنر.