دروغ است كه همه‌ي ما مرگ را مي‌شناسيم. چه كسي مي‌تواند بدون حس، تجربه و درك واقعيتي، آن‌ را بشناسد؟ مگر درك بدون شناخت معنا هم دارد؟ همه لاف مي‌زنيم. همه ترسوهايي هستيم كه پشت دروغ‌هايمان پنهان مي‌شويم تا شايد سال‌هاي زيادي از مرگ جسماني‌مان بگذرد و سرانجام آن را به عنوان بخشي از زندگي بپذيريم و با آن كنار بياييم.