آن زن، از بعدازظهر روز گذشته، درد را تحمل مي‌كرد و رفته ‌رفته زمان زايمان فرا مي‌رسيد. ابتدا با هر موج درد، فرياد برمي‌آورد و باد سرد شب هنگام، آن صدا را به ميان دره‌ها، جايي لا ‌به‌ لاي مزارع يخ‌زده، مي‌برد و ناپديد مي‌شد. با نزديك شدن به سپيده‌دم، او ديگر به جاي فرياد تنها مي‌ناليد. درد زايمان، او را از پا درآورده بود...