صداي فريادي خفه، يا چيزي هم‌صداي فرياد، شنيده مي‌شود. صدايي هست كه هيچ‌وقت نمي‌توانم يا نتوانسته‌ام باز بشناسم: صدايي كه انساني نيست يا فراانساني است، صداي جان‌هايي كه مي‌ميرند و ضمنا صداي شكستن اجسام. صداي سقوط از بلندي، صدايي مقطع و در عين حال ابدي، صدايي كه هيچ‌وقت تمامي ندارد و از آن شب در سر من زنگ مي‌زند و هنوز نشاني از فروكش كردن ندارد، كه تا ابد در حافظه من معلق مي‌ماند و مثل هوله‌اي بر چوب‌رختي در آن آويزان مي‌ماند.