بگذاريد خداوند ما را با فرمان‌هاي شخصي كه به هيچ كدام‌مان نشان نداده، رهين منتش كند. اگر ميل داشتي اين نامه را بخواني و خواندي، خداي عزيز مطمئن باش كه مي دانم چه مي‌گويم. اصلا لازم نيست روي سرنوشتم عسل بپاشي و شيرينش كني. با فرمان‌هاي خوشحال كننده و شخصي رهين منتت نكن. از من نخواه به سازمان‌هاي مخصوص برگزيدگان فاني كه به روي همه باز نيست، ملحق بشوم. . .