اين کتاب بازخواني بخش‌هايي از ديدگاه‌هاي عبدالقاهر جرجاني، زبان‌شناس و نظريه‌پرداز ادبي در سده‌ي پنجم است. از اين رو ديدگاه‌هاي اين دانشمند ِبزرگ ايراني پيرامون زبان، متنيت، زيبايي‌شناسي و هم‌چنين نگاه تطبيقي در طرح نظريه‌ي هنري، در حد امکان بررسي شده و از اين‌ها فراشدي به ديدگاه هرمنوتيکي او و نگاه او به چهره‌هاي بي‌نهايتِ معنا و به فرامعنا شده است.