وقتي آلتگلد او را براي نخستين بار ديد نمي‌دانست كيست، اما در خيابان ايستاد. چهره جدي و سخت آن زن و همچنين سخنانش توجه او را جلب كرد. آن زن كت مردانه كهنه و ژنده‌اي پوشيده بود كه يقه آن را زير گلو با سنجاق قفلي بسته بود. موهايش را با روسري پوشانده بود و كف يك كفشش را با يك تكه نخ بند كرده بود. در كنارش ميز چوبي كوچكي قرار داشت كه روي آن انباشته از كتاب بود. روز زمستاني سردي بود. نزديك گرگ و ميش و اندك كساني كه در خيابان‌ها بودند به خانه‌هاي گرم و نزد خانواده مي‌شتافتند. اما عنوان آن كتاب‌ها نظر آلتگلد را جلب كرد و اين امر، همراه با سخنان آن زن: «تا زماني كه ذره‌اي شهامت باقي است عدالت از روي زمين برنخواهد افتاد.» موجب شد كه مكث كند و يك كتاب بردارد. عنوان كتاب چنين بود: زندگي آلبرت ر. پارسونز.