كالوكائين روايتي علمي - تخيلي و پادآرماني از آينده‌اي هراس‌آور در برزخي بين خيال و واقعيت است، تصويري مشابه به آنچه كه آلدوس هاكسلي در «دنياي قشنگ نو» و جورج اوروال در رمان «1984» ترسيم كرده‌اند. راوي داستان، لئو كال كه يك شيميدان است كتابش را در اسارت و به اين اميد كه روزي خواننده‌اي داشته باشد مي‌نويسد. هدفش از نگارش كتاب بيان انديشه‌هاي خطاي خود و هم نسلانش است. او جامعه‌اي را به تصوير مي‌كشد كه مي‌بايست رهايي‌بخش و پناه مردمش از گزند دشمنان در كمين نشسته در فراسوي مرزها باشد، اما با مرزبندي‌ها و قوانين تماميت‌گرايانه‌اش به جاي آرمان‌شهر به يك ويران‌شهر و اسارت‌گاهي براي شهروندانش مبدل شده است و روح و جان تك‌تك مردمش را به سخره كشيده است. لئو فرديست تماميت‌خواه و عمدتا به خواسته‌هاي خود فكر نمي‌كند بلكه توتاليتاريسم را باور دارد. او با كشف دارويي به نام كالوكائين اميدوار است بتواند دين خود را در راه اعتلاي نظامي كه باورش دارد ادا كند، دارويي كه تزريقش اختيار از دست فرد مي‌ربايد و او را وادار به بازگو كردن رازهاي پنهان وجودش مي‌كند و به اين وسيله دگرانديشي‌ها افشا مي‌شوند تا نظام قادر به شناسايي دشمنانش و ادامه حيات خود باشد.