در بادی امر هیچ اثری از حقیقت در این ادعا دیده نمی‌شود که فلسفه نیچه کمال و پایان متافیزیک غربی است. زیرا فلسفه او با بی‌اعتبار کردن «جهان فراحسی» که جهان «حقیقی» دانسته می‌شد به نظر می‌رسد بیشتر کل متافیزیک را نفی می‌کند و به سوی انکار قطعی آن گام بر می‌دارد. بی‌شک، اندیشه بنیادی نیچه، «اراده معطوف به قدرت»، همچنان به نحوی به تفسیر موجودیت موجود به مثابه یک کل، یعنی به مثابه اراده، اشارت دارد. اراده و شناخت به یکدیگر وابسته‌اند. شناخت و اراده در طرح کلی شلینگ و هگل ذات عقل را می‌سازند. آنها در طرح لایبنیتسی جوهریت جوهر همچون نیروی فعال یا منفعل اولیه به حساب می‌آیند.