آقاي اير مردي منزوي است که همسايه‌هايش از او مي‌ترسند. او خيلي پايش را از در خانه‌ بيرون نمي‌گذارد؛ فقط هفته‌اي يک‌بار به کلوب بولينگ مي‌رود، جايي که در آن همه خيال مي‌کنند او يک پليس است. وقتي زني در حوالي محل زندگي آقاي اير به قتل مي‌رسد، سرايدار خانه انگشت اتهام را به سوي او نشانه مي‌گيرد و از اين به بعد پليس چشم از او برنمي‌دارد و هر روز و هر ساعت تعقيبش مي‌کند. غافل از اينکه تنها گناه آقاي اير اين است که يک دل نه صد دل عاشق دختري اشتباه شده است. «نامزدي آقاي اير» اثر نويسنده بلژيکي، ژرژ سيمنون است. اين رمان پيش از اين دو بار به انگليسي ترجمه شده است و در سال 1989 اقتباسي سينمايي از آن روي پرده رفت. رمان‌هاي روان‌شناختي سيمنون آميزه‌اي از پرداخت استادانه و کالبدشکافي هوشمندانه روان انسان‌هاست. او ترس‌ها، عقده‌هاي رواني، گرايش‌هاي ذهني و وابستگي‌هايي را توصيف مي‌کند که در زير نقاب زندگي يکنواخت روزمره پنهان هستند و ناگهان با انفجاري غيرمنتظره به خشونت و جنايت منتهي مي‌شوند. روزنامه گاردين از سيمنون به عنوان يکي از مستعدترين نويسندگان قرن بيستم نام برده است و ويليام فاکنر، نويسنده شهير آمريکايي، در موردش مي‌گويد: «خواندن آثارش را دوست دارم. او مرا به ياد چخوف مي‌اندازد.»