آنا گاوالدا هجده سال پس از چاپ اولين مجموعه داستانش، دوست داشتم كسي جايي منتظرم باشد، بار ديگر با اين كتاب به دنياي داستان كوتاه قدم گذاشته است. گاوالدا اجازه مي‌دهد كه شخصيت‌هاي داستان‌ها به جاي او روي صحنه نقش بازي كنند و همين است كه آثار او را جذاب مي‌كند. اين صداها كه انگار با هم ترانه‌اي را مي‌خوانند چه مي‌گويند؟ از تنهايي آدم‌ها و درد از دست دادن حرف مي‌زنند. از اعجاز آشنايي‌ها و نيروي عشق مي‌گويند. عنوان كتاب نيز اشاره‌اي است به لحظه‌اي كه پرده از شخصيت‌هاي داستان كنار مي‌رود و بايد بدانند چه به دست آورده‌اند و چه از دست داده‌اند.