اگر جادويي در داستان‌نويسي وجود داشته باشد، هيچ‌كس به مانند اشتاين‌بك قادر به انتقال آن به ديگران نخواهد بود. براي انجام اين كار نويسنده بايد دغدغه اين را داشته باشد كه با پيشروي اتفاقات داستان، چگونه مخاطب را در خلق داستان خود شريك سازد. «دره دراز» به عنوان يكي از به يادماندني‌ترين مجموعه داستان‌هاي اشتاين‌بك، نمونه‌اي بي‌بديل از اين شيوه نگارش است. كتاب در قالب پنج داستان مجزا، روايت‌گر زندگي انسان‌هايي فراموش‌شده در حاشيه‌اي‌ترين شهرهاي آمريكاست كه رنج و مصيبت زندگي آنان، احساسي عميق از شگفتي، هم‌دردي و درك مسائل انساني را در مخاطبين خود به وجود مي‌آورد.