اگر من درباره دندان‌پزشكي در باواريا يا ساسكاچوان داستاني بنويسم، بايد با نظر خواننده‌ها درباره دندان‌پزشك‌ها و مردم باواريا يا ساسكاچوان دست و پنجه نرم كنم؛ همان پيش‌فرض‌ها و كليشه‌هايي كه مردم و داستان‌ها را در قوطي‌هاي كوچك حبس مي‌كنند. اما اگر درباره كرگدني اهل باواريا يا ساسكاچوان بنويسم كه دندان‌پزشك هم هست، موضوع به كلي متفاوت خواهد بود. خواننده توجه بيشتري به خرج مي‌دهد، چون هيچ پيش‌فرضي درباره يك كرگدن دندان‌پزشك اهل باواريا يا هر جاي ديگر ندارد. ناباوري خواننده مي‌رود كنار، درست مثل پرده روي صحنه. حالا داستان به راحتي مي‌تواند باز شود. هيچ‌چيز مثل چيزهاي غيرقابل تصور مردم را به ايمان آوردن وا نمي‌دارد.