هروف تصويرگري است كه روابط انساني را با آميزه‌اي از شوق، هيجان، نازك‌بيني، خشم، وفاي به عهد، حقارت، آبرو، حجب و حيا، و وظيفه‌شناسي به تصوير مي‌كشد. آثار وي تماما حول محور مسائل اخلاقي در جريانند، يا به عبارتي، از گره‌هاي ناگشوده و راز و رمزهاي سر به مهر زندگي آدمي حكايت مي‌كنند... تهور و تبحر هروف در توصيف و كاوش پيرامون مفهوم عشق و اقسام متداول روابط احساسي عجز و آزردگي ناشي از روابط نافرجام، هزينه گرانبار تعهد، و يا آرامش حاصل از محبت و عشق‌ورزي دوسويه در مقايسه با هر آنچه تاكنون از آثار معاصر خوانده‌ام، مثال‌زدني و منحصر به‌ فرد است... در واقع، با نثر بكر و بديعي كه از قلم هروف مي‌تراود، نمي‌توان او را جز نويسنده‌اي تمام عيار و كاركشته خطاب نمود... هروف در داستان‌هايش به نرمي و لطافت با مخاطب سخن مي‌گويد، چنان كه نثر وي القاگر حسي آشنا و مملو از صميميت در ذهن خواننده خواهد شد، و گاهي نيز چهره‌اي كاملا متضاد از خود نشان خواهد داد، دقيقا به همان نحو كه يك فرد بالغ ممكن است با فرد ديگري صحبت كند. او براي پيشبرد داستان به‌ شكل صحيح، از جان و دل مايه مي‌گذارد.هروف از واقعيت سخن مي‌گويد، و زنگ حقيقت را در گوش آدمي مي‌نوازد.