در تاريخ زيبايي‌شناسي تلاش‌هايي براي يافتن ويژگي‌هاي غير زيبايي‌شناسانه انجام گرفته است، ويژگي‌هايي كه معيار خطاناپذيري براي ارزشمندي اثر باشد. اگر چنين ويژگي وجود داشته باشد منتقدين صرفا با اندازه‌گيري مي‌توانند دعاوي خود را مبني بر اينكه اثري داراي ارزش است به اثبات برسانند.