"قصه قبرستون"، همان طور که از عنوانش پيداست، قصه رخ در رخ شدن با مرگ است و تماشاي مرگ و لوازم و ملحقات آن از نگاه کسي که کارش رتق و فتق امور مربوط به مردگان است. حسين شرفخانلو، مدير آرامستان خوي و مؤلف کتاب، در مقدمه کتاب مي گويد: "قصه قبرستون گزيده وقايع مرتبط با مرگ و سوگواري و مواجهه آدم ها با اين پديده ازلي و ابدي و عبرت انگيز است." او اعتراف مي کند که از يک جايي به بعد ديگر نتوانسته نسبت به اتفاقات و واکنش هاي مردم به مرگ بي تفاوت بماند و شروع کرده به يادداشت کردن آن ها. شرفخانلو مي گويد: "سوژه ها آن قدر بکر و جذاب بودند که از همان يادداشت اول، نيت کردم يادداشت هايم از اتفاق ها و برخوردها را کتاب کنم تا آنکه کرونا با آن سروصدا و يکهويي آمدن و خلق اتفاق هاي نو، مزيد بر علت شد و عزمم براي نظم و نسق دادن به يادداشت ها را به اقدام تبديل کرد."