درمان اوليه بر اساس اين نظريه بنا شده كه آسيب‌هاي دوران كودكي حتي دوره قبل از تولد (دوران جنيني) و حين تولد، موجب روان‌رنجوري فرد در سال‌هاي آينده است. يانوو اين‌گونه استدلال مي‌كند كه رنج‌هاي ناشي از اين آسيب‌ها، توسط فرد سركوب و پس رانده مي‌شود تا بتواند بقا داشته و به زندگي ادامه دهد و البته اين كار را كاملا ناهشيارانه و ناآگاهانه انجام مي‌دهد و دلايل زيست‌شناختي هم دارد. در اين رويكرد درماني، درمانگر متخصص و حرفه‌اي، طي جلسات متعدد درماني چه به صورت فردي و چه گروهي، اين رنج‌هاي مدفون شده در اعماق سيستم‌هاي عصبي را متواليا به هشياري آگاهانه آورده و بيمار طي ماه‌ها با احساس مجدد اين احساس و برخورد و درگيري و بيان كامل آن، از شر بيماري راحت مي‌شود و بهبودي حاصل مي‌آيد.