شميسا که پيش از اين در داستان‌نويسي و با نگارش آثاري چون «سلام» و «توپ‌بازي» طبع آزمايي کرده است در کتاب تازه خود به سراغ روايتي از گفته‌هاي ماني و پيروان آن که در آئين‌هاي سنتي ايراني طرفداران بسياري دارد رفته است. وي در همين زمينه در مقدمه کتاب آورده است: ماني و پيروان او به نگارش و آراستن نوشته‌هاي آييني خود بهاي فراواني مي‌دادند و اين در جاي خود دگرگوني باارزشي در تاريخ و فرهنگ ايران به شمار مي‌رود، زيرا، از يک ‌سو، تا پيش از آن زردشتيان سرودها و نيايش‌هاي دين خود را تنها از بر مي‌کردند ــ به ‌گمان زردشتيان کلام مقدس پس از نوشته شدن آلوده مي‌گشت و بدين روي آنان از نوشتن کتاب مقدس خود اوستا روي‌گردان بودند ــ و، از سوي ديگر، گونه‌گونيِ آثار ماني‌گرايان را به شعر، قصه و تمثيل، نامه، اندرزنامه، نگاره و... مي‌توان پيشرفتي چشم‌گير در زمينه‌ي ادبيات و آفرينش گونه‌هاي ادبي در آن دوره به شمار آورد؛ اين خود موضوع ديگري است که کارگري ماندگار فرهنگ ديني و هنري ماني‌گرايان و دگرگوني فرهنگي پيرو آن در ايران را اثبات مي‌کند.