پس از خواندن نمايش «نامه‌هايش» اين سوال بزرگ مطرح مي‌شود: اگر بر فرض محال، اين خالق تئاتر مدرن كه تا حدودي مدافع حقوق برابري زنان، خواهان جهاني بدون مرز و خواهان تغييرات اساسي در ساختار آموزشي بود، به عالم هستي برگردد، آيا همانند شخصيت مجسمه‌ساز در نمايش‌نامه «وقتي ما مردگان از خواب برمي‌خيزيم» مورد سرزنش قرار خواهد گرفت؟ صرف‌نظر از آخرين نمايش‌نامه‌اش، «وقتي ما مردگان از خواب برمي‌خيزيم»، نامه‌هايش به عنوان آخرين نمايش‌نامه او (كه نوشتن آن حدودا 55 سال طول كشيد) تلقي شوند، نمايشي است كه داراي يك شخصيت اصلي به نام هنريك ايبسن و چندين شخصيت ادبي سرشناس و غير ادبي است كه تمام رخدادهاي آن در اسكانديناوي، ايتاليا و آلمان به وقوع مي‌پيوندند.