سايه‌روشن در آثار هنري عمدتا به رنگ‌مايه‌هايي اطلاق مي‌شود كه از روشني به تاريكي تغيير مي‌كنند، و مهارت هنرمند در استفاده از اين روش حجم و حال و هواي هنري را منعكس مي‌كند. سايه‌روشن به منظور به تصوير كشيدن فرم در رابطه با منبع نور در آثار بسياري از هنرمندان تمدن‌هاي مختلف استفاده مي‌شده است، هر چند در فرهنگ‌هاي كهن چون مصريان باستان ناشناخته بوده است. سايه روشن در هنر غربي به خصوص در ايتاليا در طي قرن شانزدهم رواج يافت.