اكوسوسياليسم جرياني سياسي است مبتني بر بينشي ضروري كه تعادل بوم‌شناختي سياره و بنابراين، محيط‌زيستي مناسب براي گونه‌هاي زنده را حفظ مي‌كند و با منطق رو به گسترش و ويرانگر نظام سرمايه‌داري ناسازگار است. دنبال كردن «رشد» سرمايه‌دارانه، ما را به آستانه فاجعه‌اي بي‌سابقه در تاريخ بشر رسانده: گرمايش جهاني. اما راه‌حل بديل چيست؟ رياضت و ندامت؟ انتقاد فرهنگي از مصرف‌گرايي ضروري است اما كافي نيست؛ بايد خود شيوه توليد را زير سوال برد. فقط بازسازماندهي جمعي و دموكراتيك نظام توليدي مي‌تواند هم‌زمان نياز‌هاي اجتماعي واقعي را تامين كند. زمان كار را كاهش دهد، توليد بي‌رويه و خطرناك را متوقف سازد و سوخت‌هاي فسيلي را با منابع انرژي تجديد‌پذير جايگزين كند. همه اين‌ها نيازمند تهاجمي عميق به اقتدار سرمايه‌دارانه، گسترش راديكال بخش دولتي و در يك كلمه، تدوين برنامه‌اي دموكراتيك و اكوسوسياليستي است.