كتاب 68 پاريس، پراگ، مكزيك - در پاريس، پراگ و مكزيك، چيزي جز نتيجه‌ي يك تاريخ ناتمام نيست. در فرانسه، جوان‌هاي پاريسي نارضايتي خود را عليه نظم محافظه كار، سرمايه‌دار و مصرف‌گرا مطرح مي‌كنند؛ نظمي كه تعهدات انساني جنگ عليه فاشيسم را فراموش كرده است. در موازات با انتقاد فرانسوي‌ها از دنياي سرمايه‌داري، جوانان كشورهاي محور شوروي هم به نظم حاكم كرملين معترض شدند. اوج حوادث اما در پراگ بود؛ جايي كه الگوي سوسياليسم انساني دوبچك، با ارتش سرخ از يك سو و با جهان سرمايه‌دار از سوي ديگر مي‌جنگيد. و جنبش 68 مكزيك، جنبشي نه مستقيم، كه ضمني عليه قدرت همسايه‌ي سلطه‌طلب، ايالات متحده‌ي آمريكا بود. به‌قول اوكتاويو پاس، مطالبه‌ي دموكراتيك و يا به قول خوئل اورتگا، مطالبه‌ي انقلابي. به مانند مي پاريس و بهار پراگ، سال 68 مكزيك هم شكست خورد و به پايان رسيد. اما آيا اين شكست‌ها، در واقع شكست‌هاي پيروسي نبودند؟ شكست‌هاي ظاهري كه ثمره‌ي آن در بلند مدت ظاهر مي‌شود:‌ شكست‌هاي پيروسي، و پيروزي‌هاي مدت‌دار.