تا رفتن زير يك سقف و داشتن تجربه‌اي مشترك از زندگي با هم نمي‌توان از شناخت هم صحبت كرد! تا آن هنگام كه پرده‌ها كنار مي‌روند و هر كس چهره‌اي حقيقي از خود را آشكار سازد، نمي‌توان از عشق جاوداني سخن گفت: چهره‌اي مملو از خودخواهي‌ها و سرخوردگي‌ها و شايد روي ديگري از سكه ظاهري ما! گاهي تا چشم باز كني، خودت با تعجب مي‌پرسي كه چگونه عاشق شدم؟ چگونه توانستم عاشق دلباخته كسي شوم كه امروز انگار غريبه‌اي است از دنيايي ديگر و در رسيدن به آرزوهاي سرخورده‌اش هيچ‌چيز جلودارش نيست، حتي عشق، حتي انسانيت! براي رفتن زير يك سقف گاهي مي‌داني مجنوني در كار نيست اما تو همچون تبار و و گذشته‌ات نقشي «ليلي‌وار» در وجودت داري!