در روانكاوي از همان آغاز دو گرايش كلي پديدار گرديد؛ يكي «كوشش براي تبديل روانكاوي به يك دانش پزشكي و فرو كاستن آن به روش درماني» و ديگري «تلاش براي پيوند دادن روانكاوي با دانش‌هاي ديگر». «فرويد»، پدر علم روان‌شناسي، روان‌درماني را به معناي درمان از راه روان معرفي مي‌كند. اين كتاب حاوي پنج مقاله از نگاه زيگموند فرويد درباره تكنيك‌هاي درمان روانكاوانه است.