جمعي از ارتشيان در پي كودتاي نظامي 1930 كنترل برزيل را به دست گرفتند و ژوتوليو دورنيس وارگاس را به عنوان رئيس جمهور موقت برگزيدند. تغيير حكومت سبب سقوط اليگارشي و افزايش طبقه متوسط شهري شد. حكومت وارگاس شكل‌هاي مختلف اداره‌ كشور را تجربه كرد. در طول 1934 - 1390 دولت‌هايي روي كارآمدند كه به رشد فزاينده‌ صنعتي و پيشرفت گسترده جامعه كمك كردند. اما در طول اين مدت ژوتوليو دورنيس وارگاس همچنان رئيس جمهور موقت باقي ماند. كودتاگران ضمن الغاي قانون اساسي 1891، قوانين جديدي را جايگزين نمودند كه خالي از اشكال نبود و دست گروهي خودكامه را براي چپاول اموال كشور باز مي‌گذاشت. اين امر در 1932 به اعتراض پايتخت‌نشيناني انجاميد كه خواهان اجراي قانون اساسي پيشين بودند. در اين دوره نيز باز وارگاس، اما اين باز به گونه‌اي دموكراتيك، به رياست جمهوري رسيد. وي در اين برهه از زمان، يعني 1954 - 1950، زمام امور را به دست گرفت، هر چند در 1954به زندگي خود خاتمه داد. از آن پس براي چند سال حكومتي مردمي روي كارآمد كه دست به اصلاحات اجتماعي گسترده‌اي زد، آن‌چه به يقين با منافع اليگارشي سنتي و سازمان سيا منافات داشت و سبب سقوط حكومت مردمي برزيل شد. سرانجام، در 1964، در پي كودتايي، يك ديكتاتوري ديگر جايگزين حكومت وقت شد، نظامي كه سركوب همه منتقدان، مخالفان و افزايش رعب و افزايش رعب و وحشت در سطح جامعه را سرلوحه كار خود قرار داد.