جمعی از ارتشیان در پی کودتای نظامی 1930 کنترل برزیل را به دست گرفتند و ژوتولیو دورنیس وارگاس را به عنوان رئیس جمهور موقت برگزیدند. تغییر حکومت سبب سقوط الیگارشی و افزایش طبقه متوسط شهری شد. حکومت وارگاس شکل‌های مختلف اداره‌ کشور را تجربه کرد. در طول 1934 - 1390 دولت‌هایی روی کارآمدند که به رشد فزاینده‌ صنعتی و پیشرفت گسترده جامعه کمک کردند. اما در طول این مدت ژوتولیو دورنیس وارگاس همچنان رئیس جمهور موقت باقی ماند. کودتاگران ضمن الغای قانون اساسی 1891، قوانین جدیدی را جایگزین نمودند که خالی از اشکال نبود و دست گروهی خودکامه را برای چپاول اموال کشور باز می‌گذاشت. این امر در 1932 به اعتراض پایتخت‌نشینانی انجامید که خواهان اجرای قانون اساسی پیشین بودند. در این دوره نیز باز وارگاس، اما این باز به گونه‌ای دموکراتیک، به ریاست جمهوری رسید. وی در این برهه از زمان، یعنی 1954 - 1950، زمام امور را به دست گرفت، هر چند در 1954به زندگی خود خاتمه داد. از آن پس برای چند سال حکومتی مردمی روی کارآمد که دست به اصلاحات اجتماعی گسترده‌ای زد، آن‌چه به یقین با منافع الیگارشی سنتی و سازمان سیا منافات داشت و سبب سقوط حکومت مردمی برزیل شد. سرانجام، در 1964، در پی کودتایی، یک دیکتاتوری دیگر جایگزین حکومت وقت شد، نظامی که سرکوب همه منتقدان، مخالفان و افزایش رعب و افزایش رعب و وحشت در سطح جامعه را سرلوحه کار خود قرار داد.