گذر زمان نه زيباست و نه زشت، هميشه يک جور است. شايد براي چند ثانيه باران ببارد يا اسب رم کرده خورشيد ساعت چهار براي چند دقيقه خودش را مهار کند. گذشته شايد نظم زيبايي را که ساعت‌ها به زمان حال مي‌دهند هميشه حفظ نکند و آينده شايد با عجله بيايد، لحظات با عجله سر مي‌رسند که کاري انجام دهند و هر کدام به تکه‌هايي تقسيم مي‌شوند. در حرکات غيرارادي چيزي که قرار است اتفاق بيفتد و چيزي که اتفاق افتاده، شايد شيفتگي يا ترس يا بخشش يا حقارت باشد. ولي والانتن هيچ‌گاه از اين فرضيات لذت نمي‌برد.