رمان بيراه، شاهکار ژوريس کارل اوئيسمانس، نخستين اثر اين نويسنده‌ي برجسته‌ي فرانسوي است که به فارسي برگردانده مي‌شود و اين چهره‌ي شاخص و تأثيرگذار ادبيات جهان را به خوانندگان معرفي مي‌کند. منقدان، به حق، بيراه را انجيل پيروان مکتب انحطاط ناميده‌اند، زيرا تمامي ويژگي‌هاي اين جريان فکري به بارزترين شکل در شخصيت د اسنت، تنها پرسوناژ اين رمان،‌ تجلي يافته است: دل‌زدگي نسبت به جامعه‌ي صنعتي، احساس ملالي که ريشه در رنج زمانه دارد، رخوت و درماندگي چاره‌ناپذير، و روان‌نژندي مسموم و شريرانه‌ي خاص پايان سده‌ي نوزدهم. اين اشراف‌زاده‌ي منزجر از جامعه و بشريت، که مي‌خواهد خلاف جريان عادي زندگي شنا کند و مي‌کوشد در حس‌گرايي ظريف‌طبعانه بي‌قراري‌هايش را فرونشاند، و چون به بن‌بست مي‌رسد، نجات خويش را در ايمان مي‌جويد و رحمت الاهي را طلب مي‌کند، يکي از منقلب‌کننده‌ترين شخصيت‌هاي مشوش عالم ادبيات است که بسياري از دلهره‌ها و آشفتگي‌هاي رواني انسان مدرن را در بطن خويش دارد. ناتانائل،‌ پرسوناژ اصلي مائده‌هاي زميني آندره ژيد؛ بار مادو، شخصيت اصلي سفر به انتهاي شب لوئي فردينان سلين؛ روکانتن، پرسوناژ اصلي غثيان ژان پل سارتر؛ و … هرکدام از مرده‌ريگ د اسنت سهمي برده‌اند.