"ژنه" در آثار نمايشي‌اش اصطلاح «معماري خلأ» را به کار مي‌برد. هدف اين پژوهش روشن‌کردن ساخت‌هاي مضموني نمايشي اين معماري با بررسي انواع گسست‌ها، فاصله‌ها و شفافيت‌هاي خلأ است که خود را در نوعي گسست از واقعيت نشان مي‌دهد. اين گسست از طريق «بازي» و نمايش آن در صحنه به شيوه‌هاي گوناگون و ابهام ميان «واقعي» و «ناواقعي» انجام مي‌گيرد. ژنه با براندازي شخصيت نمايشي به شيوه‌ي غايب و مستهلک‌سازي بي‌پايان آن در بازي انعکاس‌هاي آينه‌اي به شفافيتي بسيار فراتر از واقعيت اوليه خود آن دست مي‌يابد. فضا و زمان ژنه‌اي با درهم‌شکستن زمان خطي، با توهم، با بازي و با ابهام، مي‌کوشد خلأ واقعيت را در تمام سطوح نمايشي عامل کند و مضمون خلأ را به سرچشمه و غايت هرگونه آفرينش هنري تبديل کند. در هشتمين دوره‌ي انتخاب آثار برتر ادبيات نمايشي در بخش پژوهش ادبيات نمايشي (تأليفي) "مهتاب بلوکي" براي تأليف «ژان ژنه و معماري خلاء» (با ترجمه‌ي ابوالفضل الله‌دادي) به‌عنوان نفر برگزيده انتخاب شد.