ما براي چه زندگي مي ‌كنيم؟ آيا بدون شناخت «خود» زندگي معنايي هم دارد؟ آيا بدون شناخت «خود» معناي زندگي تلقيني و القايي نيست؟ يعني چيزي كه از كودكي به ما تحميل شده است؟ زندگي سالم در سايه شناخت «خود» و شناخت زندگي واقعي و زيستن با آهنگ هستي ممكن است؛ متوجه طبيعت بودن، تغذيه سالم، فريب ندادن خود. اينجا خود اصيل مورد نظر است! آيا ما در بيشتر مواقع از «خود» فرار نمي‌كنيم؟ آيا مي توانيم از دام «خود» يا نفس خلاص شويم؟ آيا مي‌توانيم كبك‌وار زندگي نكنيم؟ در غير اين‌صورت آيا راهي ديگر براي سالم زيستن وجود دارد؟