رمان”پايان ضيافت” اثري پرکشش و تحسين‌شده از نويسنده‌ي شهير ژاپني، يوکيو ميشيما است؛ داستاني به‌ظاهر عاشقانه و پر از شور و احساسات فردي، و در باطن پر از عصيان و طغيان نسبت به عرف و سنت‌هاي اشتباه و ناکار آمد. ميشيما، با همان سرکشي و هشياري اجتماعي که در باقي آثارش نيز دارد، و با نگاهي پيشرو و همدلانه به زنانگي، قهرمان کتاب خود، يعني کازو را زني موفق و پرشور ترسيم کرده که بايد بين عشق و زناشويي و تعهداتي که جامعه از او انتظار دارد، و اهداف شخصي و آنچه خودش از خودش مي‌خواهد، دست به انتخاب بزند. جالب اينکه قهرمانان او در اين رمان نه جواناني در ابتداي مسير زندگي، بلکه ميانسالاني با موقعيت‌هاي بالاي اجتماعي هستند که بايد راهي براي بقا بيابند. ما در اين رمان پله‌پله با کازو، نگوچي، و اطرافيانشان همراه مي‌شويم، در رستوران ستسوگون غذا مي‌خوريم، در حومه‌هاي توکيو قدم مي‌زنيم، و شايد سوالي که در پايان از خود مي‌پرسيم اين باشد: آيا ميشيما خود را يک نگوچي سنتي و ازرده‌خارج مي‌دانست که هم‌زمان مي‌خواست يک کازوي موفق و مدرن هم باشد؟ و اگر مي‌توانست چنين باشد، آيا پاياني خوش‌تر براي زندگي‌اش رقم نمي‌خورد؟