هرچند بسياري تصور مي‌كنند اريك فروم يك مفسر و تحليلگر برجسته اجتماعي است، اما او بيش و پيش از هر چيز، يكي از روانكاوان بزرگ دوران ماست. اين نوشته‌ها كه پس از درگذشت او متشر شده‌اند، حاوي دو جنبه از تفكر فروم هستند و بيانگر آنند كه فروم در عين حال كه انديشه خود را بر اساس نظريه فرويد بنا مي‌نهد، ديدگاه انساني خويش را نيز بر آن مي‌آفزايد. از نظر فروم، جوهره بهداشت رواني فرد، زاده تاثير و تاثر و تقابل عوامل پيچيده است كه از درون بخش‌هاي منطقي و غير منطقي شخصيت فرد پديد مي‌آيند و رشد مي‌كنند. اين كتاب، ديگر بار توجه مخاطب را به فروم به عنوان يك تحليلگر و استاد هنر گوش دادن معطوف مي‌سازد.