در حالي كه زيباييشناسي امروز، چنان كه گادامر يادآور مي‌شود، در انديشه‌ي حذف مفهوم «اثر هنري» است، هرمنوتيك او هم‌چنان بر اهميت «اثري كه اثر باقي مي‌ماند» تاكيد مي‌كند. همين تاكيد موضوع گذار از يك زيبايي شناسي نظام‌مند به مسئله‌ي كيفيت تجربه‌ي هنري را مطرح مي‌كند و بدين ترتيب اهميت موضوعي را آشكار مي‌كند كه حتي در فراشد زيباييشناسي هنري نيز دور مانده بود: اين‌كه «اثر حرف مي‌زند» - نه فقط به اين معنا كه در زبان بيان مي‌شود بل به اين معنا كه در زبان رخ مي‌دهد. چنان‌كه ريكور اشاره مي‌كند، بدون زبان «تصوري از شمايل‌گونگي امر خيالي و ارزش ارجاعي‌اش» نمي‌توانست وجود داشته باشد كه به ميانجي آن اثري مي‌تواند شكل بگيرد.
