به نفع دولت توتاليتر است که افراد در مورد خود فکر نکنند ، و کمتر در مورد تفکر خود صحبت کنند. امانوئل کانت در حالي که زير نظر دشمنانه‌ي سانسور پروس مي‌نوشت ، جرأت داشت که در دانشگاه و نه در هيچ جاي ديگر ، لزوم استدلال آشکار را مطرح کند. وي در اين انتقاد قهرمانانه از سرکوب ، که براي اولين بار در سال 1798 منتشر شد ، بحران‌هايي را پيش‌بيني کرد که بيان آزادانه‌ي ايده‌ها را به نام سياست ملي به خطر مي‌اندازد. از سه بخش که در زمان‌هاي مختلف نوشته شده‌اند ، کتاب نزاع دانشکده هادر مورد جنگ ابدي بين دانشکده "رده پايين" فلسفه است که فقط در برابر عقايد فردي پاسخگو است و دانشکده هاي الهيات ، حقوق و پزشکي که از اولويت " بالاتر"ي در دنياي امور و آموزه ها برخودار است و شيوه‌هاي آن مورد توجه دولت است. کانت ، به عنوان مثال ، اتحاد نزديک بين دانشکده الهيات و دولت را که تعاليم آن را تحريم مي‌کند و مي تواند به زور و سانسور متوسل شود ، روشن مي‌کند. بنابراين ، دانشکده فلسفه بسيار حياتي و با ارزش‌تر است ، که تفکر مستقل را قبل از عمل تشويق مي‌کند. بخش او، تعارض دانشکده فلسفه با دانشکده الهيات، اساسا اثبات حق دانشکده فلسفي براي آزادي بيان است. در بخش‌هاي ديگر ، فيلسوف نگاهي طولاني و نافذ به پزشکي و قانون دارد ، يکي "معبد" فيزيکي را حفظ کرده و ديگري اعمال آن را تنظيم مي‌کند.