بررسي ماهيت قدرت، يکي از پروژه ‌هاي محوري نظريه‌ معاصر، به‌ خصوص در ميان متفکران فرانسوي‌ چون ميشل فوکو، ژيل دلوز و فليکس گتاري بوده است. اين نظريه‌پردازان به تحليل صور، مکانيسم ‌ها و کاربردهاي مختلفي مي ‌پردازند که از طريق آنها قدرت در کل افق اجتماعي، شخص و سياسي سرمايه‌گذاري ميکند. در خلال آثار آنها مي ‌بينيم که نيروهاي اجتماعي جديد و آفرينش‌گر پيش کشيده مي ‌شوند و نيز فعاليت ‌هاي جايگزين و آريگو. تفسير آنتونيو نگري از اسپينوزا اداي سهم مهمي به اين پروژه است. تحليل او تلاشي است براي اثبات اين نکته که اسپينوزا يک "ديگري" اثربخش براي قدرت فراهم کرده: بديلي از اساس متمايز، عملي و آشتي ‌ناپذير براي سازمان جامعه. در واقع، نگري معتقد است که درک تمايز و آنتاگونيسم بين اين دو شکل قدرت، کليد فهم اهميت تفکر اسپينوز در دوران معاصر است.