آدم‌ها چقدر مي‌دانند؟ چقدر لازم است بدانند؟ آنچه مي‌دانند به چه کارشان مي‌آيد؟ تصور دانايي مطلق به چه فجايعي مي‌انجامد؟ نويسندگان در اين کتاب با بررسي اين پرسش‌ها نشان مي‌دهد که انسان‌ها ظرفيت بيکراني براي حماقت دارند و بزرگ‌ترين حماقتشان اين است که غالبا از جهل خود بي‌خبرند و تصوراتشان را واقعيت‌هاي مُسلم و بديهيات مي‌انگارند. بنياد اين کتاب بر روان‌شناسي و ساختارهاي پيچيده ذهن استوار است اما نتايج آن ابزار پرقدرتي را براي انديشيدن و خلاص کردن ذهن از توهم در اختيار خواننده مي‌گذارد.