اين مجموعه حاوي منظومه ‌هايي با نام‌ هاي "خانم زمان"، "پياده‌روها"، "خاک"، "هيکل تاريک"‏ و "تهران بانو"‏ است. براي نمونه "خانم زمان" نگاهي حماسي و گاه غم نامه به شهر تهران است و درباره‌ منظومه‌ي "پياده‌روها" در کتاب آمده است: "پياده‌روها سفري است از ميان جلوه‌هاي طبيعت، تاريخ، عاطفه، کوچه، خيابان، خشم، و پرخاش... گفت و گويي است در پياده‌روي يک شهر از تمام دنيا... مضمون مرکزي در اين منظومه در محور گشتي خياباني که ممکن است حاصل سي سال زندگي شاعر باشد، دور مي‌زند... در اين سفر شاعر به نوعي جهاني شدن دست مي‌يابد.... گاه مثل ناصرخسرو عبوس و مصلح مي‌شود و زماني به کسوت شيخ اشراق به جنگ مرگ مي‌رود و زماني مثل آخرين آپاچي بر تنهايي خود مي‌نگرد". در بخش پاياني کتاب نيز نوشتاري درباره‌ي تهران با نام "تهران بانو" فراهم آمده است.