عرب بر اين رسم بود كه در جنگ و آواز‌خواني ساربانان و خودستايي و مانند آن‌ها رجز بسرايد و آن را در ابياتي كوتاه بياورد. در آن روزگاران، رجز، سرود نظامي رزمندگان در اثناي جنگ بود. اما رجزخواني در عاشورا به هيچ وجه منحصر به جنبه خاكي و مادي مبارزه و صرفا براي مفاخره و باليدن نبوده است. كتاب حاضر مجموعه‌اي است از رجز‌هاي خوانده در صحراي كربلا از طرف ياران امام حسين (ع).