استراتژيست‌هاي چيره‌دست رويكرد متفاوتي در پيش مي‌گيرند. آن‌ها به جاي نگاه به گذشته و يافتن استدلال براي آينده، نگاه به آينده دارند و در گذشته به دنبال دليل مي‌گردند. استراتژيست‌هاي ماهر تا حدي نظريه پردازان بازي و تا حدي شطرنج بازان توانمندي هستند. آن‌ها با رويكردي آينده نگر، تعيين مي‌كنند كه مي‌خواهند شركت‌هاي‌شان در آينده‌اي مشخص كجا باشد، سپس عقب‌گرد مي‌كنند تا بفهمند چه كاري بايد قبل از آن آينده مشخص انجام دهند كه كسب و كارشان را در آينده بدان جا برساند. اين گونه است كه تمركز اين افراد بر ساخت آينده است. پيش‌بيني و شكل دادن به آينده در صنايعي كه به سرعت در حال رشد هستند، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در چنين صنايعي تفاوت ميان نيم قدم جلوتر بودن از سايرين و در كنار آن‌ها بودن به مثابه تفاوت ميان در اوج قدرت بودن و شكست خوردن است. بيل گيتس، اندي گرو، و استيو جابز بخش قابل ملاحضه‌اي از موفقيت خود را مديون اين درك و قابليت خود مي‌دانستند و اين گونه بود كه همواره مي‌توانستند از مشتريان و رقبا جلوتر باشند.