ژان بودريار، نظريه پرداز بلندآوازه فرانسوي و سردمدار پسامدرنيسم، مهم‌ترين چرخش فکري خود را با حمله‌اي سنگين به آراي ميشل فوکو به نمايش گذاشته است. بودريار در اين کتاب اساس انديشه فوکو را به چالش کشيده، نظام غالب و غول آسايش را از درون متلاشي مي‌کند. او سخن‌پردازي فوکو در باب مقولات محوري آثارش يعني «قدرت» و «ميل جنسي» را به پرسش مي‌کشد و دوران اين سخن را سپري شده مي‌داند. هفت سال پس از فراموش کردن فوکو، بودريار در گفت و گويي با لوترنژه شرکت مي‌کند تا اين بار خود را به دست فراموشي بسپارد. آن متن و اين مصاحبه در کنار هم، با ضرباهنگ شتاب ناک، سبک گزين گويه وار و لحن جدل بار خود، معرف اراي انديشه وري شده‌اند که غرابت و تازگي نوتارش يادآور نيچه است.