فلوطين آخرين فيلسوف وفادار به سنن فلسفه يوناني است که در سال 204 يا 205 ميلادي، ظاهرا در يکي از شهرهاي مصر به دنيا آمده است. او در بيست و هشت سالگي به محضر درس يکي از فيلسوفان بزرگ اسکندراني رفت و يازده سال نزد او به آموختن حکمت و فلسفه مشغول بود. سي و نه ساله بود که شوق آگاهي از حکمت ايراني و هندي او را واداشت که همراه سپاهيان امپراتور روم، رنج سفر را بر خود هموار سازد. در بين راه، امپراتور کشته شد و فلوطين هم از راه انطاکيه به رم رفت و در آنجا به تدرس و تعليم فلسفه پرداخت. او تمايلي به نوشتن افکار خود نداشت؛ ولي چهل و نه ساله بود که بنا به خواهش شاگردانش به نگارش پرداخت. تعاليم خود را در پنجاه و چهار ساله نگاشت. يکي از شاگردانش آنها را در شش دسته نه تايي مدون نمود و هر دسته را يک «انئاد» ناميد که به معناي نه گانه است. براي همين نوشته هاي فلوطين به انئاد فلوطين و پس از ترجمه به عربي (تاسوعات فلوطين) معروف است. کارل ياسپرس، فيلسوف معاصر الماني، در اين کتاب شرح گويايي از زندگي و فلسفه او ارايه داده است.