اين ترانه‌هاي ايثارگرانه‌ترين شكل عشق را تعريف كرده‌اند ترانه‌هايي كه در دهه سي نوشته شده، اما هنوز و در دهه نود مخاطب و شنونده دارند و جاودانه شده‌اند. «جاودانگي اكسير هنر است. حالا اگر ترانه به اندازه كافي از اين اكسير به تن خود زده باشد مي‌تواند جاودانه شود ولي اگر ترانه‌سراي كيمياگر در به چنگ آوردن اين اكسير غفلت كند، شعر او هم از همين شعرهايي مي‌شود كه يك سر و صدايي يا يك هياهويي به راه مي‌اندازد و بعدا فراموش مي‌شود.»