- گفتم: بالاخره كه فراموشش مي‌كني. روزگار همين‌طور نمي‌ماند. - نفس عميقي كشيد و گفت: ياد بعضي از آدم‌ها هيچ‌وقت تمامي ندارد؛ با اين‌كه نيستند، با اين‌كه رفته‌اند، ولي هيچ‌وقت خاطره‌هاشان تمام نمي‌شود. - گفتم: ولي همين كه نيستند، كم كم همه‌چيز تمام مي‌شود. - لبخندي زد و گفت: بودن بعضي از آدم‌ها، تازه از نبودنشان شروع مي‌شود...