حالا مي‌دانم که زندگي‌هايمان متشکل از فصل‌هاي متغير است. در تاريک‌ترين روزهاي اواسط زمستان غم‌افزا بايد هرکاري از دستمان برمي‌آيد براي حفظ ايمانمان انجام بدهيم ، جسم و روحمان را تغذيه کنيم و شعله‌اي ( ولو بسيار کوچک يا باريک ) را در ژرفاي قلب‌هايمان روشن نگه داريم. شمع و چراغ‌هاي تزييني روشن کنيم و با نويد تولدي دوباره ظلمتي را به عقب برانيم که ما را تهديد مي‌کند؛ ...اگر بتوانيم به اندازه کافي دوام بياوريم بهار بازمي‌گردد و برگ‌هايي که در عمق شاخه‌هاي عريان و ساقه‌هاي بي‌برگ و بار درخت مو پنهان است، با وعده‌اي محبت‌آميز، در آفتاب گشوده است.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌