هرچه شكل اين لحظه بدتر و چالش‌برانگيزتر باشد و آن‌را بپذيريد، شما را عميق‌تر به سوي فضا ـ آگاهيٍ شرطي‌نشده و آرامش مي‌برد. بنابراين اگر شما با بلا و مصيبت دردناكي در زندگي خود روبرو شويد... بلا و مصيبتي در اين لحظه رخ مي‌دهد و همه چيز از هم مي‌پاشد و شما با آن روبرو مي‌شويد و مي‌بينيد كه اين چنينيٍ اين لحظه همين است كه هست. شما به‌طور كامل شكلي را كه اين لحظه به خود مي‌گيرد، مي‌پذيريد آن‌گاه ناگهان چيزي را احساس مي‌كنيد كه واقعا قابل شرح دادن نيست و آن‌را فضا يا آرامشٍ اطرافٍ حادثه دردناك مي‌ناميم. آن در ميداني از آرامش و فضا روي مي‌دهد. من در اين‌جا كلمه شاد و خوشحال را به كار نمي‌برم. هنگامي كه آن اتفاق مي‌افتد، شما شاد نيستيد، هم‌چنين ناشاد هم نيستيد. آن وراي شادي و ناشادي است. آرامش و صفا وجود دارد.